Ik zwem door het water van het leven: soms laat ik me meedrijven, soms zwem ik tegen de stroom in. Nu is het water woelig en heb ik al mijn kracht nodig om boven te blijven, dan is het weer rustig en kan ik op adem komen. Het water waar ik zwom, maakt me wie ik nu ben.
Artistiek nest
Mijn bron ontspringt in 1971 te Antwerpen in een artistiek nest. Ik word opgevoed met visie van Rudolf Steiner en gevormd met levenslessen vanuit de (wereld)literatuur. In mijn tienerjaren pendel ik tussen twee huizen en gezinnen. Ik maak gretig gebruik van de vrijheid die dat geeft.
Het nieuws vanuit de rest van de wereld, achter de Muur, over de oceaan fascineert me: op mijn zestien krijgt het reisvirus me te pakken en trek ik er op uit. Als de wereldorde in 1989 grondig door elkaar geschud wordt, als de Berlijnse muur wordt afgebroken en er een onbekend stuk Europa tevoorschijn komt, wil ik dit meemaken vanop de eerste rij.
Ik sta graag mee aan de bron en zoek vaak het vernieuwende op, de plek waar geleerd en gecreëerd wordt. Mijn ouders zijn beeldend met de kunst bezig, mijn broers staan op het podium (theater en muziek), ikzelf creëer vooral met taal en kan ik genieten van de weg ‘van droom naar project’ samen met anderen af te leggen.
School
Vanaf mijn kleutertijd tot het laatste middelbaar was de Steinerschool Antwerpen een warm bad. Ik leerde er mijn eigen talenten te ontwikkelen en proefde van een heel palet aan vaardigheden. Ik genoot toen al van het zoeken naar de juiste woorden en beelden, in eigen of een andere taal. Toch prikkelde het analytisch denken me minstens even veel. Wat ik in die school vooral geleerd heb is met een open blik in het leven te staan, creatief op zoek te gaan naar antwoorden en op mijn eigen manier iets bij te dragen aan de wereld.
Mijn universitaire studies openden mijn blik verder op de wereld: ik behaalde een master in Oost-Europese talen en Culturen (Universiteit Gent), mocht met een studiebeurs een jaar Tsjechische Taal en Cultuur gaan studeren in Masarykova Universita in Brno. En ik volgde een aanvullende studie in Internationale Politiek (Universiteit Antwerpen).
Naast het formele heeft het informele leren me verder verrijkt.
Engagement
Waar ik in studies mijn kennis kon verbreden, gaf het vrijwilligerswerk me de kans om mee te werken aan de praktijk. Dit is de plek waar ik het intercultureel leren kon ervaren, waar we samen bouwen aan de wereld die we onze kinderen toewensen. Dit engagement komt in golven mijn leven binnen.
Toen ik in 1991 kennismaakte met VIA vzw en het internationale netwerk daarrond van Service Civil International (SCI), ontmoette ik mensen van over de hele wereld met dezelfde waarden. We promoten een cultuur van vrede via vrijwilligersprojecten. Ik engageerde me in het bestuur en vooral ook in de uitbouw van de Oost-Europa projecten. Denken en doen, met de handen werken en overleggen, dit was een leerschool van het leven.
Later, op zoek naar een school voor mijn kinderen, stond ik in 2007 aan de wieg van De Kleine Wereldburger, een Steinerschool in Borgerhout. Als bestuurder en als moeder. Ik ben fier om te zien tot wat voor prachtig project deze school intussen is uitgegroeid.
Anno 2020 engageer ik me in de Postcorona Movement, met een groep gedreven mensen die dromen over hoe de wereld er na de Corona crisis op vooruit zou kunnen gaan. Ook hier weer gaan we verder dan dromen en zetten de stappen naar doen. Ik bouw hier mee bruggen op internationaal niveau.
Werk
De rivier van mijn loopbaan verliep niet rechtlijnig, maar meanderde langs verschillende landschappen waar ik van kon leren. Ellke omgeving voedde me met nieuwe inzichten en ervaring.
Jeugd
Eerst liet ik me meeslepen in de wateren van het internationaal jeugdwerk. Bij VIA vzw en JINT vzw (1995-1999) mocht ik het toenmalig nieuw project EVS (European Volunteer Service) mee uitbouwen.
Vluchtelingen
‘Think global, act local’ als motto bracht me bij werken met de verschillende culturen in de eigen buurt. De rivier versmalde en nam een bocht naar de wereld van vluchtelingen en huisvesting. Bij ASVK (2000-2002) deed ik een pilootproject-actieonderzoek naar huisvesting van mensen zonder papieren.
Tewerkstelling
Van daaruit kronkelde mijn rivier naar tewerkstelling voor kansengroepen bij toenmalig Vitamine W, later Levanto (2002-2009). In de afdeling Advies en Ontwikkeling mocht ik mee aan de wieg staan van vernieuwende projecten, handboeken maken, ervaringen van de verschillende werkingen bundelen. Hier begon ook mijn ervaring als loopbaancoach. Ik mocht mee bouwen aan een pilootproject rond Loopbaanbegeleiding sinds 2004.
Loopbaanbegeleiding
De stroom werd hier breed en diep, er ging een nieuwe wereld voor me open. Voor het eerst in mijn leven voelde dit als “een beroep” dat ik mocht leren. Ik genoot ervan om van heel dicht bij de persoonlijke groei van mensen te mogen meemaken en ging zelf ook weer (levenslang) leren. In 2009 zette ik de stap naar een nieuw loopbaancentrum (De Kempische Brug en later Zin). Naast coachen was ik ook verantwoordelijk voor het beleid, de cijfers en de communicatie.
Uit dit team groeide een nieuw project, in 2013 richtten we samen de coöperatieve Werk met Zin op. Het loopbaancentrum nam reuze stappen en groeide snel tot een team verspreid over heel Vlaanderen. Ik bleef actief als loopbaancoach maar richtte ook een groot deel van mijn aandacht op het uitbouwen van de naam, de communicatie en de organisatie achter de schermen. Naast loopbaanbegeleiding ontwikkelden we een aanbod in coaching voor bedrijven.
Ondernemen is als in een snel stromende rivier meegesleurd te worden, waar je regelmatig tegen de oevers of rotsen op je weg aanbotst. Het is soms blijven zwemmen om niet kopje onder te gaan. Maar tegelijkertijd is het een majestueuze reis de je mee mag maken, samen met al die andere zwemmers in je rivier. De toeschouwer ziet een heldere stroom, zelf ken je ook de dieptes.
Solopreneur
Na een woelige periode, waar ik meer dan eens tegen de oevers van mijn eigen grenzen ben opgebotst, bouwde ik sinds 2020 mijn eigen aanbod uit. Natuurlijk blijf ik coachen, een job waar ik na 16 jaar ervaring nog altijd zo veel voldoening uit haal. Maar ik (her)ontdekte ook het plezier van schrijven, over werk en over leven. Ik sluit nieuwe samenwerkingen en pas mijn eigen advies nu toe: ik kies voor wat me energie en vleugels geeft. En vroeg of laat ben ik weer bezig met innoveren. In deze levensfase werk ik vanuit mijn eigen bedrijf graag samen met anderen. Organisaties en individuen, cross over met andere sectoren en werkdomeinen. Want als we samen aanvullend kunnen zijn, geloof ik dat er iets heel mooi kan ontstaan.
Zoeken naar woorden
In april 2021 kreeg ik de kans om in het OKAN-onderwijs te stappen. Intussen is mijn rol als leerkracht Nederlands voor anderstaligen verder gegroeid. Ik maak nu met plezier deel uit van een team van zeer gedreven collega’s, ik werk met dynamische groepen en sta middenin de wereld tussen al die leerlingen van verschillende culturen. Ik ondersteun hen om te zoeken naar woorden in onze taal.
Maar daarnaast blijft mijn praktijk als loopbaancoach verder lopen, werk ik daar in fijne ruimte bij de multidisciplinaire groepspraktijk Harmonie. De één op één gesprekken geven me de kans om te verdiepen, om rond zingeving te werken. Ik kan daar mijn ervaring inzetten om mensen te ondersteunen in hun zoektocht naar woorden over hun werk en wat zij echt belangrijk vinden.
Intussen is er nog een stroom op gang gekomen: ik mag mensen helpen zoeken naar woorden in het creatief schrijven. Sinds 2023 geef ik lessen en workshops rond creatief schrijven. Wie had ooit gedacht dat zo mijn goesting in mooie woorden ook nog een deel van mijn werk zou worden?
Levenslang leren
Blijven leren en ontwikkelen is permanent aanwezig . Want al doende leren, maar mij via kennis nog verder verbeteren, dat is hoe ik het liefst blijf groeien.
Ik volgde verschillende kortere opleidingen, workshops en uitwisselingen. Over het begeleiding van groepen en individuen, rond coaching en loopbaanbegeleiding.
In de tweejarige opleiding Coaching & Counseling in Organisaties in de Interactie-Academie leerde ik vanuit vanuit de systeemtheoretisch bril naar mijn werk kijken.
Toen ik kennismaakte met het waarderend onderzoek, voelde dit als thuiskomen. Hier werd in een langdurige opleiding onderbouwd wat ik als natuurlijk ervaar. Met de erkenning als Appreciative Inquiry practicioner en later de verdieping rond de Summit bekrachtigden anderen dat die visie bij me past.
Recenter ging ik aan de slag met verhalen, ik volgde het leertraject van Re-authoring the World bij Chené Swart. Verder blijf ik leren en me engareren in een internationaal netwerk Beyond Storytelling.
Ik herontdekte het plezier van creatief schrijven. Maar ook hier viel nog veel te leren. Ik onderzocht verschillende vormen van proza en een stukje poezië, van kortverhalen, autobiografisch schrijven tot column in een verscheidenheid aan cursussen. Intussen mag ik me zelf schrijfdocent noemen.
Omdat lesgeven ook een vak is dat goed onderbouwd moet gebeuren, en ik nooit eerder een pedagogisch diploma haalde, ben ik bezig met de Educatieve Master aan Universiteit Antwerpen. Daar verdiep ik me in de vakdidactiek Nederlands Niet Thuistaal en schrijf ik een masterproef over talent en oriëntatie in OKAN.
Leven
Werken, leren, vrijwilligerswerk, ik kan me er in laten meeslepen. Maar gelukkig vergat ik niet om ook te leven. Sinds 1995 woon ik in Borgerhout, ik zag het district in die jaren enorm groeien en openbloeien. Het voelt als mijn dorp, waar de wereld thuis is. Een warme groep vrienden, ver weg of dichtbij is als een nest waarbij ik mag thuiskomen.
Ik kocht in Borgerhout een huis – de hoofdfiguur in mijn boek in wording – waar ik nog steeds woon met mijn twee kinderen. Het moederschap is voor mij misschien de meest waardevolle leerschool. Ik geniet ervan om via de blik van mijn kinderen mee naar het leven te kijken, om hen te zien groeien van baby tot de tieners die ze nu zijn, om hun talenten te zien bloeien, hun zoektocht te mogen meemaken. Want zij zijn onze toekomst.